Veel mensen zijn in deze tijd zich enorm bewust van de dood en hun eigen kwetsbaarheid. Het is niet voor niets dat er zoveel paniek nu is rondom het ziek worden.
Want dood gaan daar hebben we het liever niet over. Ik denk dat dat toch wel taboe nummer 1 is. Praten over de dood is niet gezellig, niet vrolijk en vooral heel confronterend.
Wanneer mensen mij vragen wat ik doe qua werk en ik vertel het ze in het kort, dan kijken ze me geschrokken aan. “Oh? Word je daar niet heel verdrietig van?”, vragen ze dan.
“Nee”, is dan heel duidelijk mijn antwoord. Juist niet zelfs!
Want praten over de dood gaat bij mij vooral over praten over het leven & de liefde.
En hoe het leven & de liefde zelfs doorgaat na onze fysieke dood.
Ons fysieke leven eindigt, maar dat is slechts een overgang naar een volgende fase van de ziel. Het is een thuiskomen in het Licht waar alleen maar Liefde is.
Wanneer we daar meer naar gaan kijken en er meer thuis mee raken, zullen we ervaren dat datzelfde Licht en de Liefde hier ook al is. In ons zelfs.
En hoe meer we over de dood gaan praten en er anders naar gaan kijken, hoe meer we ons levendig voelen en hoe meer we de Liefde zullen voelen en ervaren.
Onze ziel kan niet sterven, de fysieke dood is slechts een vervolg op onze zielsreis. We hebben dat al veel vaker gedaan, het is niets nieuws.
We zijn hier al eerder op aarde geweest en de kans is zeer groot dat we nog vaker terug zullen komen.
Wees je bewust dat je verbonden bent met iets groters, een groter geheel waar we allemaal onderdeel van uit maken.
Het leven is zoiets magisch, leef het ten volle ❤
