We denken dat wanneer iemand overlijdt, we de ander nooit meer terug zullen zien. Vandaar ook dat het zo’n moeilijk en intens proces is. We nemen afscheid in de veronderstelling dat dit het laatste contact was.
Wanneer we deze gedachte geloven, blokkeren we onszelf van een veel dieper weten in ons dat weet dat afscheid nemen helemaal niet bestaat. We blijven namelijk altijd verbonden met degenen die we lief hebben. Altijd. Ons lichaam laten we, wanneer het onze tijd is, hier achter op aarde. Onze ziel leeft echter gewoon verder. Onze ziel kan niet sterven. En aangezien we allemaal zielen zijn en op zielsniveau met elkaar kunnen communiceren, blijft onze band en liefde bestaan.
Wanneer je je hiervoor open stelt, door bijvoorbeeld de stilte op te zoeken, zul je weer de liefde voelen die er tussen jullie is. Voorbij het verdriet zul je weer jullie verbinding voelen, je zult weer de liefde voelen, je zult hem/haar weer voelen. Je geliefde is zijn/haar pad aan het bewandelen, jij de jouwe. Stuur ze liefde, stuur ze vertrouwen dat je weet dat het oké is ook al is het zwaar. Let op alle toevallige berichtjes, signalen en tekens.
Jullie zullen ooit weer bij elkaar zijn en tot die tijd vinden ze het heel fijn dat je ze alle liefde stuurt en voelt dat jullie voor altijd verbonden zijn. En eigenlijk hoef je niet eens te wachten tot ooit jullie weer samen zijn. Het is er al. Nu. Op dit moment. Hier. Het vloeit steeds meer in elkaar over. De andere kant. Gene zijde. Ook dat is hier. Nu. Alles is één…
Je kunt ook in het hier en nu elkaar steeds voelen. Voorbij de dood. Voorbij het verdriet. Liefde voorbij de dood. Weet dat ze altijd vlakbij je zijn.
Afscheid nemen bestaat niet 