We leven in een bijzondere tijd. Dat was afgelopen 2 jaar al duidelijk geworden, maar er wordt nog een tandje bij gezet.
Al jarenlang is er wereldwijd oorlog, ook in de Oekraïne, maar tot een paar weken terug keek niemand daar naar om. Schending van de mensenrechten in China nemen we voor kennisgeving aan, althans daar bestellen we nog massaal onze o zo belangrijke producten en worden zelfs de Olympische Spelen gehouden.
Noem alle andere wereld-ellende maar op en ach, de meesten van ons halen onze schouders op (even kort door de bocht).
Maar nu ineens staat de wereld op z’n kop. Nu ineens is iedereen roomser dan de paus. De één nog sneller dan de ander heeft zijn vlaggetje al neergezet. Kijk mij nou, ik doe ook mee!
Maar waar doe je eigenlijk precies aan mee? Weet je dat? Weet jij wat er precies speelt?
Of weet je wat er je wordt getoond?
We willen heel graag ergens bijhoren. Als je niet bij de één zit, hoor je dus bij de ander?
Zolang we nog massaal meegaan in het wij tegen hen, zal welke oorlog dan ook blijven bestaan. We houden de tweedeling in stand. En dat is de start van elke oorlog.
Wat maakt dat we zo graag het goede willen doen? Het voelt als een klein kind dat zijn vinger opsteekt: kijk kijk kijk, ikke! Ben ik nu lief…?
We blijven maar rondjes draaien in tweedeling. Anti-prikken of pro prikken, anti-rusland of pro Rusland, anti klimaatregels of pro. Anti truckers of pro. Wit of zwart, arm of rijk, machtig of zwak, klein of groot.
Etc. etc.
Maar is het zo eenzijdig? Zijn wij niet zelf ook yin EN yang, niet yin of yang ☯️
Duwen we misschien onze eigen zgn. “kwade” kant weg en willen we alleen onze goede kant zien? Maar we zijn toch één? We zijn al heel, ook met onze “slechte” eigenschappen.
Misschien kijken we juist daarom graag naar de ander zodat we onze eigen stukken niet aan hoeven te kijken? Ik weet het niet.
Het stopt wanneer wij zelf hiermee stoppen. Wanneer wij zelf JA zeggen tegen alles wat in onszelf misschien nog negatief is en waar we liever niet naar willen kijken. Want ook dat hoort bij ons en maakt ons wie we zijn. We zijn zo mooi, met al onze facetten.
We mogen onze zgn. zwakke of moeilijke kanten aankijken en omarmen, we mogen er zelfs licht op gaan schijnen, want dan pas zullen we zien hoe puur en perfect we al die tijd al waren ❤
Laten we stoppen met blijven wijzen naar “de vijand”. Die bestaat helemaal niet. “Het gevaar” bestaat helemaal niet. Het bestaat alleen zolang jij het gelooft. Het bestaat in je hoofd, maar niet in je hart…
Laten we weer verbinding maken met ons hart, want van daaruit herinneren we ons weer wie we zijn en dat we allemaal één zijn 💛